Select Page

Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας Α.Π.Θ.

Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Επικοινωνία

Δηλώσεις μαθημάτων και διπλωματικών εργασιών – Εαρινό εξάμηνο 2023-24

Δηλώσεις μαθημάτων και διπλωματικών εργασιών για το εαρινό εξάμηνο 2023-24

Προκήρυξη υποτροφίας από το Ίδρυμα Μπότση

Το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση στο πλαίσιο του σκοπού του προκηρύσσει υποτροφίες μεταπτυχιακών σπουδών στη Δημοσιογραφία.

Ανακοίνωση για το μάθημα “Μεθοδολογία Έρευνας της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού” 16/10/2023

Ανακοίνωση για το μάθημα “Μεθοδολογία Έρευνας της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού”

Ανακοίνωση για το μάθημα “Μεθοδολογία Έρευνας της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού” 9/10/2023

Ανακοίνωση για το μάθημα “Μεθοδολογία Έρευνας της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού”

Πολιτική και Στρατηγική Επικοινωνία: Επιρροή, Πειθώ, Εξουσία

Διδάσκουσα: Σοφία Καϊτατζή-Γουίτλοκ

 

 

[α] Περιγραφή Μαθήματος:

Η Πολιτική Επικοινωνία διαμείβεται ανάμεσα στους δρώντες του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος: πολίτες, αιρετούς πολιτικούς, δημοσιογράφους, ΜΜΕ όπως και κάθε επαγγελματία που διαμεσολαβεί ή προωθεί πολιτική ύλη. Η Πολιτική Επικοινωνία αφορά καθέναν μας και όλους μαζί συλλογικά. Η διάχυση πολιτικού λόγου και εικόνων στη δημόσια σφαίρα ενημερώνει, αλλά και επηρεάζει, ασκώντας πειθώ και ευθεία ή έμμεση επιρροή, με στόχο τη διαμόρφωση ή αλλαγή γνώμης, προτιμήσεων, επιλογών και στάσεων. Σε ό,τι αφορά τα είδη λόγου και των περιεχομένων της, η Πολιτική Επικοινωνία συμπεριλαμβάνει τον αυτοπρόσωπο πολιτικό λόγο αλλά και τον δημόσιο διάλογο μεταξύ όλων των πολιτών, όπως και μεταξύ αυτών και των πολιτικών αντιπροσώπων.

Η Στρατηγική Πολιτική Επικοινωνία αποτελεί μία ιδιάζουσα δυναμική, αγωνιστική και επίμαχη διαδικασία. Κυριότερο χαρακτηριστικό της είναι η έμφαση στον ανταγωνισμό μεταξύ παρατάξεων, κομμάτων και υποψηφίων, αλλά και αγοραίων πλέον παικτών, με στόχο την πειθώ, την επιρροή, τη γοητεία και τον προσεταιρισμό, τελικά, των πολιτών-ψηφοφόρων και των κοινών. Καθώς οι ανθρώπινες σχέσεις εμπεριέχουν, απαραιτήτως, τόσο σχέσεις συνεργασίας, όσο και σχέσεις ανταγωνισμού, διευκρινίζεται το καίριο, από το άτοπο ή και το καταχρηστικό της χρήσης της συγκρουσιακότητας ή της επιθετικότητας. Η κατάχρηση αποβαίνει επικίνδυνη για το σύνολο των παικτών. Το μάθημα αντιδιαστέλλει είδη ρητορικής και στρατηγικών και αναλύει διαδικασίες που αποτυπώνουν οι κεντρικοί όροι. Εντοπίζει το υπεροξυμένο πλαίσιο ανταγωνισμού και διαφθοράς όπου και όποτε κυριαρχούν. Ερμηνεύει θεωρητικά πρακτικές, κυρίαρχες τάσεις ή παρεκτροπές που επιδρούν στο ακραία ανταγωνιστικό πολιτικό περιβάλλον, αναδεικνύοντας διαβρωτικές συνέπειες για την κοινωνία και το δημοκρατικό πολίτευμα. Εστιάζει στα συνταγματικά πολιτικο-επικοινωνιακά δικαιώματα των πολιτών όπως και στα ελλείμματα δυνατοτήτων άσκησής τους στην πράξη. Σήμερα, οι ψηφοφόροι κατακλύζονται από ‘ψευδείς ειδήσεις’, ‘στρατηγικές χειραγώγησης’ ή ‘δημοσκοπήσεις’ με καθοδηγούμενα, αντικρουόμενα ή αντιφατικά μηνύματα. Τί συνεπάγονται όλα αυτά για τη δημοκρατία; Αναψηλαφούμε, έτσι, αίτια και συνέπειες των παθογενειών, με επίκαιρα παραδείγματα και εναλλακτικά υπογείγματα πολιτικής επικοινωνίας, τα οποία ευνοούν την πολιτική γνώση και ευθύνη, προάγοντας τη συμμετοχή και την  πολιτική δικαιοδοσία των πολιτών, με γνώμονα τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ‘ιδιότητα του πολίτη’ στις δημοκρατίες.

 

[β] Συναφή Εγχειρίδια:

Καϊτατζή-Γουίτλοκ Σοφία, (2010/2014), ‘Μορφές και Μέσα Πολιτικής Επικοινωνίας’,

Θεσσαλονίκη, University Studio Press

Dixit, Avinash K. & Barry J. Nalebuff, (1991), ‘Thinking Strategically – The Competitive Edge in Business, Politics and Everyday Life’, Norton & Co. New York

ΡόμπερτςΜίτσελ Πατρίτσια, (2017/2018), Δημαγωγία και Δημοκρατία, Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα, μτφρ: Σέβυ Σπυριδογιαννάκη, [Roberts-Miller Patricia, (2017), Demagoguery and Democracy, The Experiment, New York]Καϊτατζή-Γουίτλοκ Σοφία, (2012), ‘Επικοινωνία Θεωρία στην Πράξη’, κεφ. 5, 9,10.

Brian McNair, (1998), ‘Εισαγωγή στην Πολιτική Επικοινωνία’, Εκδόσεις Κατάρτι

Kaitatzi – Whitlock Sophia, (2005), ‘Europe’s Political Communication Deficit’, Arima Abramis, St Edmunt

Kaitatzi-Whitlock, Sophia, (2013), ‘Changing Media Ontology and the Polity’ 1ST chapter in ‘Nouvaux Ecrans, Nouvelle Regulation’, Docquir, P.F. & M. Hanot, (eds), Larcier, Brussel 

Kaitatzi-Whitlock, Sophia, (2009), The Political Economy of the Media at the Root of the EU’s Democracy Deficit’, πρώτο κεφάλαιο στο βιβλίο των Bondebjerg Ib & Madsen P., ‘Media Democracy and European Culture’, Bristol, Intellect

Dahlgren Peter, (2009), ‘Media and Political Engagement: Citizens, Communication and Democracy’, Cambridge, Cambridge University Press

 

[γ] Άλλα Χρήσιμα Βιβλία Έρευνας και Αναφοράς στη συγγραφή δοκιμίου:

ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ή / και ΑΡΘΡΑ:

Χάμπερμας Γούργκεν, (1989/1999), ‘Η Δομική Μετάλλαξη της Δημόσιας Σφαίρας’, Αθήνα

Χορκχάιμερ Μαξ, (1987), ‘Η Έκλειψη του Λόγου’, Αθήνα, Εκδ. Κριτική

Καϊτατζή-Γουίτλοκ, Σοφία, (1999), ‘Δικαίωμα Απάντησης και η ‘Αυτορρύθμιση στη Ραδιοτηλεόραση’ στο περιοδικό ‘Το Σύνταγμα’, Τεύχος 3/4 1999, Θεσσαλονίκη

Καϊτατζή-Γουίτλοκ, Σοφία, (2003), ‘Miserabile Visu: Πώς και γιατί κυριαρχούν τα τηλεθεάματα του ελάχιστου κοινού παρονομαστή’ Εντελέχεια, Αθήνα

Καϊτατζή-Γουίτλοκ, Σοφία, (2017), ‘Ρατσισμός: Καταβολές και Σύγχρονες Μεταλλάξεις’ 1ο κεφ. στο Κομνηνού Μαρία, (2017), ‘Η Δημόσια Σφαίρα σε Κρίση’, Αθήνα, Παπαζήσης

Mόλχο Ρένα, ‘(1994),’Η Αβεβαιότητα της Ελληνικής Κυριαρχίας στη Θεσσαλονίκη μετά το 1912: Ξένη προπαγάνδα και εβραϊκή Κοινότητα’, Σύγχρονα Θέματα, Αθήνα

Κομνηνού Μαρία, (2001), ‘Από την Αγορά στο Θέαμα’, Αθήνα, Παπαζήσης

Κομνηνού Μαρία, (2017), ‘Η Δημόσια Σφαίρα σε Κρίση’, Αθήνα, Παπαζήσης

Φουκό Μισέλ, (1991), ‘Η Μικροφυσική της Εξουσίας’, ‘Ύψιλον, Αθήνα

Lukes, Steven, (2007), ‘Εξουσία: μια Ριζοσπαστική Θεώρηση’ μτφρ. Σ.Καϊτατζή-Γουίτλοκ, Αθήνα, Σαββάλας

Bobbio Norberto, (1998), ‘Ισότητα και Ελευθερία’, Αθήνα, Εκδόσεις Πόλις

Bobbio Norberto,  (1993), ‘To Μέλλον της Δημοκρατίας’, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη

Χαραλάμπης, Δημήτρης κ. α. (1998), ‘Η Δημοκρατία ως Αξία και ως Σύστημα’, στο ‘Εισαγωγή στο Δίκαιο και τους Πολιτικούς Θεσμούς’, ΟΕΔΒ, Αθήνα

Παπαθανασόπουλος, Στέλιος, (1999), ‘Η Βία στην Ελληνική Τηλεόραση’, Αθήνα Καστανιώτης

Παπαθανασόπουλος, Στέλιος & Κομνηνού Μαρία, (1999), ‘Ζητήματα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας’, Αθήνα Καστανιώτης

Τριαντάρη Α. Σωτηρία, ( 2016), ‘Η Ρητορική, η Τέχνη της Επικοινωνίας από την Αρχαιότητα στο Βυζάντιο: Η Επικαιροποίηση της Ρητορικής και η Εξέλιξή της’, Θεσσαλονίκη, Εκδόσεις Κ.& Μ. Αντ. Σταμούλη

Βενιζέλος Ευάγγελος, (1996), ‘Μέσα Ενημέρωσης, Δημοκρατία και Εξωτερική Πολιτική’, Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 

Δεμερτζής Νίκος, (2003), ‘Πολιτική Επικοινωνία’, Αθήνα, Παπαζήσης

Μάννινγκ Πωλ (2007), ‘Κοινωνιολογία της Ενημέρωσης: Ειδήσεις και Πηγές Ειδήσεων’, μτφρ. Κάτια Μεταξά, Αθήνα, Καστανιώτης  

Καϊτατζή – Γουίτλοκ Σοφία & Μπαλτζής Αλέξανδρος, (2005), Καινοτομίες και Προκλήσεις στα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ’, (επιμέλεια), University Studio Press,

Μανθούλης Ροβήρος, (1981), ‘To Kράτος της Ραδιοτηλεόρασης’, Θεμέλιο

Άρθρα από τον Τύπο

Θόδωρος Γεωργίου, (2018) ‘Εκλογές στη Βαυαρία πάνω στην Άβυσσο, Εφημερίδα των Συντακτών’ σελ. 8, Τετάρτη 10 Οκτωβρίου

 

ΑΓΓΛΟΓΛΩΣΣΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ ή / ΑΡΘΡΑ:

Zuboff Shoshanna, (2019), The Age of Surveillance Capitalism: The Fight for a Human Future at the New Frontier of Power, New York, Public Affairs Books 

Ndlela N. Martin, (2019), ‘Crisis Communication: A Stakeholder Approach’, New York, Palgrave MacMillan

Kaitatzi-Whitlock, Sophia, (2014), ‘Changing Media Ontology and the Polity’, First chapter in ‘Nouvaeux Ecrans, Nouvelles Regulation?’ M.Hanot P.F. Docquir (eds), Bruxelles, L’Arcier

Kaitatzi-Whitlock, Sophia, (2014), Greece, the Eurozone Crisis and the Media: The Solution is the Problem’, Javnost – THE PUBLIC.

John Lloyd, (2004), ‘What the Media Are Doing to Our Politics’, London, Constable & Robinson

Hobsbawm Julia, (2006), ‘Where the Truth Lies: Trust and Morality in PR and Journalism’, London Atlantic Books

Chadwick Andrew, (2006), Internet Politics States, Citizens an New Communication Technologies, Oxford, Oxford University Press

Mazower Mark, (1999), Dark Continent – Europe’s Twentieth Century, London: Penguin.

Meyer, T. et al, (2002), Media Democracy, London: Polity Press.

Bollinger, Lee, (1991), ‘Images of a Free Press’, The University of Chicago Press, Chicago

Boorstin, Daniel, (1961/1992), ‘The Image: a Guide to Pseudo-events in America’, New York, Vintage

Dixit, Avinash K. and Barry J. Nalebuff, (1991), ‘Thinking Strategically – The Competitive Edge in Business, Politics and Everyday Life’, Norton & Co. New York

McLennan Gregor, David Held & Stuart Hall, (1987), The Idea of the Modern State, (Eds), Open University Press, Milton Keynes

Philo Greg, (1990), Seeing and Believing: The Influence of Television, Routledge, London, NY

Edelman Murray, (1999), ‘Η Κατασκευή του Πολιτικού Θεάματος’, Αθήνα, Παπαζήσης

Galtung Johan, (1989),’Europe in the Making’, Taylor & Francis London

Garnham, Νicholas, (1991), ‘Çapitalism and Communication’, London, Sage

Giddens Anthony, (2001), ‘Οι Συνέπειες της Νεωτερικότητας’, Αθήνα, Κριτική

Habermas, Juergen,  (1989), ‘The Structural Transformation of the Public Sphere’, Cambridge Polity Press

Held David, (1992), Models of Democracy, Routledge, London

Kaul Inge et al. (eds), (1999), Global Public Goods, Oxford University Press, Oxford

Keane, John (1991), ‘Democracy and Civil Society’, Polity Press, London

Lichtenberg, Judith (1990), ‘Democracy and the Mass Media’, Cambridge University Press, Cambridge

Livingston Ken, (1987), ‘If Voting Changed anything they’d Abolish it’, Fontana/Collins, Glasgow

Lukes, Steven, (1974), ‘Power: A Radical View, Macmillan, London

Arrendt Hanna, (1958), ‘The Human Condition’, University of Chicago Press, Chicago

Champagne Patrick, (2004), ‘Η Κατασκευή της Κοινής Γνώμης: το νέο Πολιτικό Παιχνίδι’, Αθήνα, Πατάκης

Negrine Ralph, (1996), ‘The Communication of Politics’, Sage, London

Nieminen Hannu, (2000), ‘Hegemony and the Public Sphere’ Turku, University of Turku

Ralston Saul John, (2001), ‘Πολιτισμός Χωρίς Συνείδηση’, Αθήνα, Ροές

 Weber Max (1946), ‘Politics as a Vocation’, in ‘From Max Weber: Essays in Sociology’, Oxford University Press, Oxford

Kaitatzi-Whitlock, Sophia, (1996), Pluralism and Media Concentration in the EU: Media Policy as Industrial Policy, EJC, vol 9, 453-483, Sage, London.

Habermas Jurgen, (2010), Europe: the Faultering Project, Cambidge, Polity Press

Hennete Stephanie, Thomas Piketti, Guilliaume Sacriste, Antoine Vauchez, (2017), Για μια Συνθήκη Εκδημοκρατισμού της Ευρώπης, μτφρ. Δημήτρης Αντωνίου, Αθήνα Εκδόσεις Πόλις

[Pour un Traite de Democratisation de L’ Europe, Editions de Seuil, Paris].

Kaitatzi – Whitlock Sophia, (2011),‘The Political Economy of Political Ignorance’, chapter 21 in Janet et al. 

Kaitatzi-Whitlock Sophia, (01-04-2008), Web 2.0 Interactive: The Rise of Popular Agency and its Impact’, [προσιτό ηλεκτρονικά στο δικτυακό τόπο του London School of Economics’ (κλικ Kaitatzi-Whitlock LSE)].

 

 [δ] Διάρθρωση του μαθήματος :

Στο πρώτο διδακτικό ημίχρονο καλύπτεται με διάλεξη-παράδοση, ενώ κατά το δεύτερο, σεμιναριακό σκέλος ακολουθεί ελεύθερη δημόσια συζήτηση, των θεματικών που παρουσιάστηκαν στις διαλέξεις, όπως και των εργασιών που παρουσιάζουν οι φοιτητές. Στόχος είναι η άσκηση ‘παρρησίας και ισηγορίας’ των φοιτητών. Από το έκτο μάθημα και εφεξής συγκεκριμένοι φοιτητές/-τριες παρουσιάζουν δημόσια το θέμα εργασίας τους, πάντα συναφές με το αντικείμενο της πολιτικής και στρατηγικής επικοινωνίας, το οποίο έχουν διερευνήσει, πραγματευτεί και αναπτύξει. Η συζήτηση επικεντρώνεται επίσης στα επίκαιρα και επίμαχα θέματα της τρέχουσας πολιτικής δημοσιότητας του πολιτικού βίου.

[ε] Αξιολόγηση του Μαθήματος:

Επιζητείται η δημιουργική ενεργοποίηση στο διάλογο της τάξης και η συνολική αξιολόγηση του μαθήματος απαρτίζεται από τα εξής σκέλη. Πρώτον, αξιολογείται η διαρκής παρουσία και η κριτική διαλογική συμμετοχή των φοιτητών/τριών, συμπεριλαμβανόμενης και της αξιολόγησής τους έναντι των συμφοιτητών. Αυτό συνεπάγεται ότι οι παρουσίες των φοιτητών αξιολογούνται θετικά και ότι οι απουσίες δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 30% συνολικά. Δεύτερον, αξιολογείται η προφορική παρουσίαση από κάθε φοιτητή/-τρια ενός ελεύθερα επιλεγμένου θέματος, στο πλαίσιο του σεμιναριακού σκέλους του μαθήματος. Τρίτον, οι φοιτητές συμμετέχουν σε δημόσια παρουσίαση και υποστήριξη του θέματός τους σε ωριαίο πρόγραμμα διαλόγου, ραδιοφωνικής συνέντευξης στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο της ΔΕΠΘΕ. Τέλος, τέταρτον, οι φοιτητές αξιολογούνται με το γραπτό, ολοκληρωμένο δοκίμιο -στο ίδιο θέμα- παραδοτέο στο τέλος του εξαμήνου. Το καθένα από αυτά τα διακριτά μέρη βαθμολογείται με 25% του συνολικού βαθμού: 4 Χ 25 = 100%.

[στ] Προτεινόμενα θέματα εργασιών και δοκιμίων:

Πάγιες στρατηγικές πειθούς και προσεταιρισμού των κοινών από τα σύγχρονα κόμματα, εν όψει εκλογικών αναμετρήσεων.

Πού οδηγούν οι στρατηγικές παροδικής εντατικής επίθεσης φιλίας προς τους πολίτες και χρησιμοποίησης τους μόνον εκλογικά; Υπάρχουν / Προκύπτουν συνέπειες, εξ αυτού, για το φαινόμενο της αποπολιτικοποίησης;

Υπάρχουν ‘αντίπαλοι’ στη στρατηγική για την κινητοποίηση των πολιτών να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα; Και αν ναι, ποιοι θα μπορούσαν να είναι;

Στρατηγική επικοινωνία, πρώτον, στο ιδεολογικό πλαίσιο του ‘Κεϋνσιανισμού’ (κρατισμού) και δεύτερον, στο πλαίσιο του ‘Νέο-φιλελευθερισμού’ (Laissez-faire-ισμού).

Η ‘μάχη΄ για την απόσπαση και τη διατήρηση της ‘προσοχής’. Πώς γίνεται η εκμετάλλευση της προσοχής στη ψηφιακή εποχή μας; Πού εδράζεται η πολυδιάσπαση της προσοχής των ατόμων, των πολιτών, των πολιτικών συλλογικοτήτων και των πολιτικών ακροατηρίων;

Στρατηγικά πώς ερμηνεύεται η έξαρση και η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη; Τις ΗΠΑ; Τη Βραζιλία;

Υπάρχουν καλές και κακές στρατηγικές; Σε τι συνίστανται, εν προκειμένω, οι διαφορές τους; Παρουσιάστε βάσει παραδειγμάτων μια περίπτωση με τη μέθοδο της ‘pro et contra analysis’

Ποιοι είναι οι ‘προνομιακοί δρώντες’ των στρατηγικών μεθόδων και της χρησιμοποίησης του ανταγωνισμού κατά κόρον;

Ασκούν οι κοινωνικές συλλογικότητες στρατηγική πολιτική επικοινωνία; Πότε, υπό ποιους όρους και συνθήκες; Αναδείξτε σχετικά παραδείγματα και συγκριτικές μεθοδεύσεις.

Πώς αντιδιαστέλλονται τα είδη και οι εκφάνσεις του ανταγωνισμού ανάμεσα στο Κράτος και σε φορείς της αγοράς;

Κάθε ‘οργάνωση’ συνιστά την κινητοποίηση της μεροληπτικότητας. Τι σηματοδοτεί η ρήση αυτή του Σάτσνάϊντερ;

Κάθε ‘οργάνωση’ συνιστά την κινητοποίηση της στρέβλωσης. Τι σηματοδοτεί η ρήση αυτή του Σάτσνάϊντερ;

Υπάρχει στρατηγική και ‘κρυφή ατζέντα’ στην συγκρότηση των Δελτίων Ειδήσεων; Εάν ναι, τι συνεπάγεται; Από ποιους δρώντες ασκείται και τί επιδιώκεται, εν προκειμένω;

Ποια είναι η δημόσια εικόνα της Ελλάδας στα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ την τελευταία δεκαετία; Ποιες επικοινωνιακές στρατηγικές επέδρασαν στη διαμόρφωσή της;

Συγκριτική αποτίμηση στρατηγικών προσεγγίσεων σε διαφορετικά είδη ΜΜΕ: παγκόσμια, Ευρωπαϊκά, τοπικά.

Συγκριτική αποτίμηση της εμφανούς στρατηγικότητας στα Δελτία Ειδήσεων και στα προγράμματα πολιτικού διαλόγου σε δύο ή περισσότερες χώρες. Ερμηνεία των παρατηρούμενων δεδομένων και των τάσεων.

Η δημόσια εικόνα της Ελλάδας στα παγκόσμια / διεθνικά (transnational) ΜΜΕ: Συγκριτική αποτίμηση της κατάστασης αυτής σε ΜΜΕ δύο ή και περισσότερων χωρών. Ερμηνεία των παρατηρούμενων τάσεων και επιπτώσεων για τη χώρα μας.

Μέσα και υποδομές στρατηγικής επικοινωνία κρατών: ‘Αυτοκαθορισμός’ και ‘Ετεροκαθορισμός’ στα Μέσα Επικοινωνίας.

Άλλα θέματα:

Ποιες είναι οι πολιτικές, οικονομικές αλλά και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις που υφίσταται μια χώρα λόγω της μακροχρόνιας αρνητικής προβολής ειδήσεων και εικόνων για αυτή; Σύγχρονα και ιστορικά συγκριτικά παραδείγματα.

Τα ΜΜΕ της Ελλάδας και ο χειρισμός εκ μέρους τους της οικονομικής χρεοκοπίας και της πολιτικο- οικονομικής κρίσης γενικότερα. Πώς ‘βαθμολογούνται’ τα ΜΜΕ για το ρόλο τους στην κρισιμότερη φάση της ιστορίας μας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Σε ποιο βαθμό πληροφόρησαν το λαό, ιδίως τα ‘κεντρικά’ ΜΜΕ με επάρκεια, υπευθυνότητα και αμεροληψία τα γεγονότα και τα τεκταινόμενα των διαφορετικών φάσεων της κρίσης;

Η δημοσιογραφική κάλυψη του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 από τα ΜΜΕ της χώρας. Πώς καταγράφεται και πώς αποτιμάται με όρους στρατηγικής διαμάχης;

Η συστηματική απόκλιση των δημοσκοπικών ευρημάτων από τα τελικά αποτελέσματα της ετυμηγορίας του λαού, στις δύο εκλογικές  αναμετρήσεις του 2015 και στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Τι σηματοδοτεί αυτή η απόκλιση και τι συνεπάγεται μια τέτοια δημοσκοπική πρακτική;

Οι εφαρμογές της ‘Κατασκευής της Συναίνεσης’ στην σύγχρονη πολιτικο-επικοινωνιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα και στον κόσμο. Επιλέξτε μια συγκεκριμένα περίπτωση και κάντε περιπτωσιολογική ανάλυση ή δύο περιπτώσεις και κάντε συγκριτική αξιολόγηση.

‘Κοινή γνώμη’: Σχήμα λόγου ή πραγματική πολιτική δύναμη; Επιχειρηματολογήστε! Συγκρίνετε επίσης με την εξής άποψη: “Αλλά για να είναι μέλος του κοινού της Νέας Υόρκης, έχει σημασία να αξιώνει κοινή δράση μέσα στη Νέα Υόρκη ή κοινή δράση που να επηρεάζει τη Νέα Υόρκη.” (Λάσγουελ,79).

“Στην πολιτική η επικοινωνία καθιστά δυνατή την ύπαρξη ‘κοινής γνώμης’, η οποία, όταν είναι οργανωμένη, συνιστά δημοκρατία” αλλά “οι ελεύθερες πολιτείες πρέπει να είναι μικρές” (Κούλεϋ Τ. σ. 38). Αναπτύξτε κριτικά τις απόψεις σας με βάση το στοχασμό του συγγραφέα.

Τι υποδηλώνεται με την άποψη ότι: “Η άγνοια είναι ένας καταλυτικός παράγοντας, οι συνέπειες του οποίου δεν έχουν υπολογιστεί επαρκώς”; (Λάσγουελ, σ. 76). Η γνώση και η άγνοια επικοινωνιακών δεξιοτήτων, όπως π.χ. η ανάγνωση και η γραφή, αποτελούν θεμελιώδεις παραμέτρους για τη πολιτική επικοινωνία. Συζητείστε γιατί;

Το αίτημα για την ελευθεροτυπία ιστορικά (18ος και 19ος αιώνας) αφορούσε στις σχέσεις μεταξύ του φεουδαρχικού-απολυταρχικού κράτους και του τύπου της ανερχόμενης τότε κοινωνίας των αστών πολιτών. Σήμερα εξακολουθεί να είναι επίκαιρο αυτό το αίτημα και, αν ναι, τότε ποιές σχέσεις αντικατοπτρίζει;

Ελευθερία έκφρασης των πολιτών και ιδιωτικά ΜΜΕ. Σε ποιό βαθμό παρέχεται πρόσβαση στους Έλληνες πολίτες στα πλατώ/βήματα των ΜΜΕ της χώρας μας; Πως αναπτύσσεται αυτή η σχέση στην εποχή μας; Υπάρχει συμβατότητα και αναλογία συμφερόντων ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες δρώντων; Χρησιμοποιείστε σχετικά και τη θεωρία των Westley & McLean. 

Υπό το φως της προϊούσας και διευρυνόμενης εμπορευματοποίησης της πολιτικής επικοινωνίας (McNair, κεφ. 6 & 7) τίθεται το εξής ερώτημα: είναι εφικτή η συνύπαρξη της πολιτικής αυτονομίας και, ταυτόχρονα,  της καθοδήγησης της κοινής γνώμης;

Υφίσταται, και αν ναι, ποια είναι η ειδική συνάφεια ανάμεσα στην εμπορευματοποίηση της πολιτικής επικοινωνίας και στην αναπτυσσόμενη πολιτική απάθεια των πολιτών και στις τάσεις ιδιώτευσής τους; Πως τεκμηριώνεται μια πιθανή συσχέτιση; Αναπτύξτε!

Στη χώρα μας παρουσιάζεται το φαινόμενο αρκετές πολιτικές εφημερίδες να μη διαθέτουν καμία στήλη για την επικοινωνία των αναγνωστών πολιτών. Τι σηματοδοτεί αυτό το γεγονός; Ποιά η φιλοσοφία και η επιχειρηματική συλλογιστική των ιδιοκτητών αυτών των ΜΜΕ σε σχέση με αυτή τους τη πρακτική;

Υπάρχει πιθανή σύγκρουση μεταξύ των δικαιωμάτων έκφρασης των πολιτών και των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων για ελευθεροτυπία και ανεξαρτησία; Πως μπορεί να εκδηλώνεται μια τέτοια αντίθεση;

Η παρουσία και η συμμετοχή των μελών της κοινωνίας των πολιτών στα ΜΜΕ της Ευρώπης κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Το παράδειγμα της τηλεόρασης δημόσιου χαρακτήρα.

     

    Μεταπτυχιακές Σπουδές στην Επικοινωνία

    Το πρόγραμμα στοχεύει στην καλλιέργεια και την προαγωγή της επιστημονικής γνώσης και την ανάπτυξη της έρευνας στα πεδία της επικοινωνίας.

    © 2018 Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε Α.Π.Θ.

    Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ

    Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ

    ΑΠΘ

    Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

    Εργαστήριο Εφαρμογών Πληροφορικής στα ΜΜΕ

    Εργαστήριο Εφαρμογών Πληροφορικής στα ΜΜΕ - Media Informatics Lab

    Share This